Ni mai l’ombreta d’un. Lo pus mendre sospir n’èra pas demorat. Esperèrem, desnuses, a la broa del jorn que se morissiá mens que nosautres meteisses.
A broa d’un camin qu’anava pas enlòc, pel tomple de la nuèit esperèrem desnuses.
A broa del silenci e del fons impensable de nuèit e d’estelum, interrogant cada lum frèule, e mai qualque mitat de luna entrepachada d’aclarir lo malastre que nos sailava, de sas enganas, de son temps, esperèrem totes, desnuses.
A broa de la sang escura que nos rajava de las tripas, esperèrem pas qu’un senhal, pas qu’un rebat benlèu, una aura ; quicòm que nos rementariá çò qu’èrem venguts far aquí, tant luènh de çò que nos fasiá, que nos disiá, que nos sabiá ; çò qu’èrem vengut viure aquí.
Tota una vida a las espèras, tot un futur, futur per sempre e pas de creire, aital, desnuses, tot un futur nos esperèrem.
Alara, un cafè o, dos, un brave quinzenat, las lengas, que ne vòles far ? Chauchi la mieuna dins lo cafè mai negre que tot s'i complirà per sempre…
Commentaires
Ni mai l’ombreta d’un. Lo pus mendre sospir n’èra pas demorat. Esperèrem, desnuses, a la broa del jorn que se morissiá mens que nosautres meteisses.
A broa d’un camin qu’anava pas enlòc, pel tomple de la nuèit esperèrem desnuses.
A broa del silenci e del fons impensable de nuèit e d’estelum, interrogant cada lum frèule, e mai qualque mitat de luna entrepachada d’aclarir lo malastre que nos sailava, de sas enganas, de son temps, esperèrem totes, desnuses.
A broa de la sang escura que nos rajava de las tripas, esperèrem pas qu’un senhal, pas qu’un rebat benlèu, una aura ; quicòm que nos rementariá çò qu’èrem venguts far aquí, tant luènh de çò que nos fasiá, que nos disiá, que nos sabiá ; çò qu’èrem vengut viure aquí.
Tota una vida a las espèras, tot un futur, futur per sempre e pas de creire, aital, desnuses, tot un futur nos esperèrem.
Alara, un cafè o, dos, un brave quinzenat, las lengas, que ne vòles far ? Chauchi la mieuna dins lo cafè mai negre que tot s'i complirà per sempre…
cuando ya no importe