gardarem lo pas res

çò meme, lo buf

“e la gràcia            d’agantar pas res “
Joan-Pèire Tardiu, Las quatre rotas

çò même
totjorn
aura
e liuces
per
carn
de còr

*

los ròcs
e
l’èrm

la boca
puèi
pel cèl
a raices
d’igas

*

e de
fials
dins l’èr

l’esquiçada
del
balanç

*

tot
s’i perdiá

èra
çò mêmes

asuèlh
e tenèbras

parlas
e desparlas

coma la
raja
de
la sang

*

camins
voses
solas

ont
buta
l’espandi
de la pèira

*

barcas
tindan
contra
l’èrsa

grava còr

desraiça

e l’escur

*

d’airal
a
monde

e del monde
a
l’airal

*

travèrsas d’espaci a la juntada                     de las paraulas e dels randes

*

a ras
de riu

e de
ròc

paraula rusca

*

fins a
l’
agach
del
buf

*

çò parièr es
de sang
a lum

lo camin
a tengut

pel mièg

*

un
tot
clar
nut

*

escampilha
a batècs

*

paissièira
molin
forn de cauç

e
crosada

*

a las rotas
de las paraulas

*

aital
de faisses
a raices
a fial tendut
còr copat

*

teissum
sens trama
de cap a
l’escranc

quand
l’agach bastís
la desfacha
del buf

*

càser
a la set
del cercle
de desir

a totas
cendres

- e s’i calhar -

*

la man
toca la
distancia
de l’ombra
a l’aura

coma
ora
espèra
temps
dins l’ascla que
me desfaça

*

… / …