gardarem lo pas res

Commentaires

1. Le lundi 2 janvier 2012, par Alan Queven

Lo clar escampilhant de cada senda al cim desintègra sens bruch l’intimitat darrièra que te menava encara al centre del jardin. I butères tot doç la pòrta abandonanda d’al ras de la carrièra tòrta que s’enaurava. E lo cim atrasent t’a fondut en son liuç, cèl fons contra cèl fons e lum a còr de lutz, ja qu’ès tu lo cèl blanc, lo cim, l’òrt e los rius, la carrièra, la pòrta e los passes menuts. Ès tu que sabes l’òrt e per tu l’òrt se sap : aital, lo suèlh de tot mistèri e çò negre de tot cairat…

AQ (recargable)

2. Le lundi 9 janvier 2012, par Rigobèrta Pichon

De cara al cròs negre del temps que te cava un camin per l'ombra, qué te demòra de pensar, de contar, d'escriure o de traire contra lo morre dels passants de per carrièra un ser d'ivèrn, quand cadun s'amaga lo nas darrièr son còl de solesa e d'egemonia ? Cara al cairat negre de forn, planta ta lama ont o poriàs, mai que siá de carnassa frèsca, pas tròp radioactiva encara, mens que ton cotèl de preson dins la ventrèsca flaca e fonsa. Planta ta lama al front del mond, planta ta dalha e mai tos crits, cairats e negres mai que nuèit, planta ton si dins la sornalha dels sers desencantats d'ivèrn, coma una mandra al fons d'un bòsc, d'un bòsc perdut dins las mementas encadradas de falsas regas blancas, blosas.

E planta-li que plantaràs. Escotelant tota messorga en tot silenci, escotelant tota clartat tre que dobtosa, tre que clarerta, avanças ja coma un cairat, negre certesa de semen de pel vuèg incommensurable d'un espaci cosmic e van, farfantèla de crimis bauges, coma aitant de literaturas estremadas al cròs de res, abans que torne aqueste manca, que sempre t'acomençarà…

RP

3. Le mardi 10 janvier 2012, par Guiraut Amièl

Rega los cèls, negres cairats de tebesor, cèls de paraulas, rega los cèls escrincelants d'ensenhas, incommensurables, casta amargança de camin, cap a sa fin sens abribança, rega lo mèl de las folors que te fasián tastar la senda, la d'èsser tu, la d'èsser viu, la d'èsser mòrt, desoblidat, rega la carn, rega la brasa, rega las parets de mementa, rega l'ombra e la lutz amassa, rega tot çò que te destria de çò qu'ès e de çò qu'ès pas, de çò qu'as, aviás o auràs, rega çò fals e çò falsièr… Lo temps s'aclina, ja que monta fins a l'ardre fin de tot èime tra lo cairat negre mai negre.

GA