gardarem lo pas res

Commentaires

1. Le dimanche 6 novembre 2011, par Agropament de las mitas miticas

Rotges mos remembres son…

Òm s'i creiriá tornats a las grandas annadas dels de Bezièrs quand batanava per una literatura d'un "pòble que vòl viure", del temps que se trufava pro plan, lo pòble, de crevar o de crevar pas, mai que s'i sentiguèsse ja lo pitre e las pòchas confles…

Es per aquò qu'avèm trobat un afte a Lina…?

MM

2. Le mardi 8 novembre 2011, par Juli Danièl (fraire d'Arnaut)

Variacion lamentabla sus un lament mailèu vairable :

Rotge de ser, bèu-t'i lo temps de las espèras se i as set,
Se que non, rotge de matin estàlvia un sòu al medecin !

Pluèja de vin, pluèja de badas
Enfants dels vinlhals dels matins, sang rotge
Sang dels oprimits de la prima
Escrachats, matrassats, quora estiu, coma tot, s'acaba,
Rasins de sang, matin darrièr,
Sus la promessa electorala del jorn d'unes
Crits dels avions, bramadís d'òmes
Dins lo vonvon en blancas camisetas
E la carn trissada de las femnas dels inocents.

De Damàs a Bengazhí
Matins son los ostals dins unes rotges escrancats,
Rotges los Faraons de Tunis sus las tèrras de las flambas
Eslcau l'esper que crèma al còr dels Rotges
Quora flamba la pluèja sus sas tombas,
A travers los estèrles que de palmiers dessècan.

Nafrat lo sang dels Rotges sus la violénica dels trepadors,
L'esperança dels linçòls
E la libertat de la chavana
Que de t'i fisar ja t'engana.

JD